Lokomotievenkerkhof in Cruz del Eje, Còrdoba, 2005

-
Uit de oude doos, op een lokomotievenkerkhof in Cruz del Eje, Córdoba, Februari 2005.



 1. Sneeuwschuiver


2. Stoomlocomotief van de Belgranospoorlijn

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Jola

-
Een van de meest indrukkende en trieste films die ik ken ik is de "Groene Kamer" van Francois Truffaut. Het gaat over een man (door hem zelf gespeeld) die zijn vrouw heeft verloren en in een groene kamer alles wat aan haar doet denken bewaart. Nadat deze kamer door een brand vernietigd wordt, richt hij op de begraafplaats een kapel ter hare gedachtenis en die van alle vergeten doden. Voor hem is van belang dat de dood niet tot vergetelheid leidt, wat kan gebeuren als er bijvoorbeeld foto's zoek raken en er dan niets meer is. Vandaag zag ik het theaterprogramma van Ekaterinburg een moderne dansvoorstelling. Het lijkt me interessant om daar te gaan kijken, vooral om te zien hoe de laatste ontwikkelingen zijn in het bolwerk van de klassieke dans Rusland. Ik wil wel gaan, maar toch lukt het me niet. Toen ik in 1992 in Amsterdam Russisch ging studeren, was ik een groot liefhebber van klassieke dans. Ik ben zelfs via het culturele centrum van de Universiteit lessen gaan volgen...
Meer lezen

Tsjechov 1

-
Afbeelding
Op vrijdag 29 januari is het precies 150 jaar geleden dat de grote Russische schrijver Anton Pavlovitsj Tsjechov (1860-1904) is geboren. Dat wordt uiteraard gevierd en op grootse wijze in Rusland. In april 1890 is hij ook drie dagen in Ekaterinburg geweest. Hij was onderweg naar het eiland Sachalin in het verre oosten. Over deze reis heeft hij een boek geschreven. Daarin schildert hij de barre omstandigheden van de aldaar levende bannelingen, wat bij het publiek, waaronder de tsaar, flink wat teweeg heeft gebracht. Ondanks dat Ekaterinburg het jubileum uitgebreid viert, was de schrijver zelf een stuk minder optimistisch over de stad. In brieven beschrijft hij de stad als een deprimerend provinciaal nest. Waarschijnlijk was hij die dagen verkouden. ...Toen ik gisterochtend wakker werd en door het treinraampje keek, voelde ik een afkeer tegen de natuur: witte vlakten, bomen in de rijp en achter de trein raast een echte sneeuwstorm. Is het niet deprimerend? Verdomme wat doe ik hier?.. ......
Meer lezen

Berustende triestheid

-
Afbeelding
Dejen Todo En Mis Manos by Mario Levrero My rating: 4 of 5 stars Uruguay lijkt soms wel de kleine spiegel van Argentinie. Waar de Argentijnen veel pretentie hebben, is dat in het buurlandje afwezig. Uruguay lijkt op Argentinie maar in een menselijke dimensie. Buenos Aires is een monumentale stad vol grandeur en te grote afstanden, Montevideo is het overzichtelijke kleine zusje met een paar grote gebouwen. Argentie is grotendeels pampa met een paar hoge bergen eromheen. Uruguay heeft een paar heuveltjes. Argentijnen zijn melancholisch maar zoeken een Europese grandeur, in Uruguay is er slechts berusting. Het land bestaat bij gratie dat Brazilie en Argentinie elkaar de "Banda Oriental" niet gunnen. Ik hoef ook maar een Uruguayaans boek open te slaan of naar een film te kijken en ik ben geheel in mijn element. Het is er allemaal van een zo'n aandoenlijke melancholische treurigheid. Ik heb het dan nog niet eens over de bekende vampier uit dit land. De boeken van Uruguayaanse...
Meer lezen