Water

Marcela zei iets interessant n.a.v het feit dat ik helemaal dol lijk te draaien van een wc-pot waardoor het water blijft doorstromen. Volgens haar heb ik last van een hans- brinkerstoornis: vrij stromend water is een gruwel, het moet bedwongen worden. Daar hebben Argentijnen dus helemaal geen last van. Ik heb nog nooit zoveel doorspoelende wc-potten en lekke waterleidingen gezien. De hele stad lijkt wel een grote fontein en waterval. De loodgieter lachte zich daarbij een kriek toen ik hem vroeg de wc-pot te repareren; het was maar een lullig straaltje. Als Nederlander kun je hier maar beter niet zijn met al dat losstromende water.

La Campora

La Cámpora: Historia secreta de los herederos de Néstor y Cristina Kirchner by Laura Di Marco

My rating: 2 of 5 stars


Dit boek is een onderzoek naar de jeugdorganizatie de Campora, genoemd naar de Argentijnse president Hector Campora die in 1974 de weg vrij maakte voor de terugkeer van Peron. De trouw van deze persoon wordt als voorbeeld van de leden van de jeugdorganisatie van Kirchner die zichzelf de soldaten van Cristina noemen. In dit boek wordt op een spannende manier beschreven wat de achtergrond van deze organisatie is, wie de voornamelijkste leden zijn en een vergelijking gegeven met het linkse verzet in de jaren 70, de montoneros, die als het grote voorbeeld wordt gezien. Sommige leden zijn gerecruteerd alleen door het feit "kind" van de zg. vermisten te zijn, kinderen van jonge mensen die in de jaren zeventig door de militairen zijn omgebracht, mensen met een zwaar ideologisch verleden die denken in termen als oorlog en revolutie. Sommigen hebben als duidelijk doel het voeren van wraakacties tegen voormalige militairen. Aan de andere kant bestaat de organisatie ook uit de zg. "managers", pragmatici, goed betaalde hoogopgeleide professionals, vaak niet ouder dan 35, die op allerlei strategisch belangrijke posten in de regering en door de staat geleide bedrijven zitten. Het resultaat is een goed georganiseerde organisatie die een grote invloed heeft op de Argentijnse politiek en blindeling trouw aan Cristina Kirchner en het (weinig coherente) sociaal-economische model dat zij voorstaat.

Het probleem met deze organisatie is echter dat het geen grote steun onder de bevolking geniet en als een gevaar wordt gezien door de oudere generatie Peronisten die inmiddels deel uitmaken van de oppositie. Voor de inmiddels door corruptieschandalen geteisterde en de bij de middenklasse weinig populaire Cristina Kirchner lijkt de "Campora" inmiddels een laatste strohalm om aan de macht te blijven. De vraag blijft tot welke prijs. Het boek is boeiend geschreven, het is alleen jammer dat je wel aardig bekend moet zijn met de locale politiek om er werkelijk van de genieten. Er wordt een hele baterij met personen over de lezer uitgestrooid, zonder dat er achterin een overzicht is gegegeven van wie wie is en welke bijnamen ( zoals Cuervo (Raaf), Wadi, en Pichu)  bij wie passen. Soms heb je het gevoel een minder gelukte imitatie van de "Demonen" van Dostojevski voor je te hebben. Verder wordt er met hartelust geciteerd uit allerlei werken van andere auteurs zonder echter bibliografische gegevens op te nemen. Toch blijft het een interessante beschrijving van een jeugdorganisatie van een regerende partij met sterk totalitaire trekjes. De vergelijking met de jeugdbeweging "Nashi" van Putin in Rusland is frappant, inclusief de doemverhalen van afvalligen en "deserteurs".



View all my reviews