Onzichtbaar

Ongeveer 180 kilometer ten zuiden van Ekaterinburg bevindt zich het Karachaymeer. Op de kaart zie je niets bezonders: een meer, wat drooggelegd gebied, berken en dennenbossen. Er lopen zelfs een paar zandwegen doorheen. Een ideaal gebied om door te brengen in de natuur. Als je er komt, zie je ook niets bijzonders: bomen, er fluiten vogels en een zonnetje schijnt over het wateroppervlak. Ideale natuurschoon. Kijk je goed op de kaart, dan zie je om dit gebied een langwerpige circel. Je gaat naar de legenda en leest, Nucleaire Zone, niet geschikt voor toerisme. Op een satelietfoto zie je dat het meer vol is gestort met grijs beton. Ondanks de mooie schijn is het een van meest vervuilde en gevaarlijke gebieden op aarde. Het Karachay-meer werd in de jaren vijftig gebruikt om nucleair afval op te slaan. In 1957 heeft er een explosie plaats gevonden die niet veel minder heftig was dan die bij de centrale van Tsjernobyl (7). Meer dan 10.000 mensen zijn geevacueerd. Veel dorpen zijn onbewoonbaar verklaard. Geruchten gaan rond over enorme vissen met twee koppen. Een hoog aantal gevallen van kanker is bekend. Het was ook niet afgelopen in 1957. In 1967 zorgde een windvlaag ervoor dat het nucleaire afval in het riviertje de Tetsja terecht kwam. Het is onbekend wat de gevolgen hiervan zijn geweest en waarschijnlijk nog steeds zijn. Mij vertelde de jongen die mij vliegtickets verkocht, dat de snelweg tussen Ekaterinburg en Tseljabinsk over het riviertje gaat. Vlak voor de brug staat een bord dat aangeeft dat alle ramen dicht moeten en de auto met een snelheid van harder dan 80 km per uur het riviertje moet oversteken om de inzittenden niet te laten besmetten met straling. Tot de jaren 90 is het incident angstvallig geheim gehouden. De CIA wist ervan, maar gaf niets prijs uit angst problemen te krijgen met het eigen nucleaire programma. Een van de sinistere geheimen van de Oeral.