Op vrijdag 29 januari is het precies 150 jaar geleden dat de grote Russische schrijver Anton Pavlovitsj Tsjechov (1860-1904) is geboren. Dat wordt uiteraard gevierd en op grootse wijze in Rusland. In april 1890 is hij ook drie dagen in Ekaterinburg geweest. Hij was onderweg naar het eiland Sachalin in het verre oosten. Over deze reis heeft hij een boek geschreven. Daarin schildert hij de barre omstandigheden van de aldaar levende bannelingen, wat bij het publiek, waaronder de tsaar, flink wat teweeg heeft gebracht.
Ondanks dat Ekaterinburg het jubileum uitgebreid viert, was de schrijver zelf een stuk minder optimistisch over de stad. In brieven beschrijft hij de stad als een deprimerend provinciaal nest. Waarschijnlijk was hij die dagen verkouden.
...Toen ik gisterochtend wakker werd en door het treinraampje keek, voelde ik een afkeer tegen de natuur: witte vlakten, bomen in de rijp en achter de trein raast een echte sneeuwstorm. Is het niet deprimerend? Verdomme wat doe ik hier?..
...Ik kom in Ekaterinburg aan en wat zie je dan: alleen maar regen, sneeuw en een ruftende koollucht...
...In Rusland zijn ook echt alle steden hetzelfde. Ekaterinburg is net zo als Perm en Toela. Het lijkt op Lutjebroek en Nergenshuizen. De klokken klinken wel erg mooi, een fluwelen klank...
...De mensen hier boezemen een net aangekomen reiziger schrik in: uitgesproken jukbeenderen, grote voorhoofden, brede schouders, kleine oogjes en kolenschoppen van handen....
...Op straat ligt alleen maar sneeuw. Ik doe expres de gordijnen omlaag om deze Aziatische woestenij niet te hoeven aanschouwen...
Hij zat drie dagen in het Amerika Hotel (Malysjeva 54), momenteel de kunstacademie.
Ondanks dat Ekaterinburg het jubileum uitgebreid viert, was de schrijver zelf een stuk minder optimistisch over de stad. In brieven beschrijft hij de stad als een deprimerend provinciaal nest. Waarschijnlijk was hij die dagen verkouden.
...Toen ik gisterochtend wakker werd en door het treinraampje keek, voelde ik een afkeer tegen de natuur: witte vlakten, bomen in de rijp en achter de trein raast een echte sneeuwstorm. Is het niet deprimerend? Verdomme wat doe ik hier?..
...Ik kom in Ekaterinburg aan en wat zie je dan: alleen maar regen, sneeuw en een ruftende koollucht...
...In Rusland zijn ook echt alle steden hetzelfde. Ekaterinburg is net zo als Perm en Toela. Het lijkt op Lutjebroek en Nergenshuizen. De klokken klinken wel erg mooi, een fluwelen klank...
...De mensen hier boezemen een net aangekomen reiziger schrik in: uitgesproken jukbeenderen, grote voorhoofden, brede schouders, kleine oogjes en kolenschoppen van handen....
...Op straat ligt alleen maar sneeuw. Ik doe expres de gordijnen omlaag om deze Aziatische woestenij niet te hoeven aanschouwen...
Hij zat drie dagen in het Amerika Hotel (Malysjeva 54), momenteel de kunstacademie.
Tekst: In dit huis verbleef in april 1890 op doorreis naar Sachalin de grote Russische schrijver A.P Tsjechov
3 opmerkingen:
Niet echt positief, die ouwe Anton Pavlovitsj!
Kleine vraag: honderd jaar geleden geboren? Hoe kon hij dan in 1890 naar Siberië reizen? Ik denk dat er "150 jaar" moet staan ...
Oeps, ondanks die koeienletters op straat.
Het leek me al vreemd dat hij nog als spermacel die barre tocht zou hebben ondernomen, temeer daar zijn vader volgens mij nooit ver van Taganrog is geweest.
Een reactie posten