Jelle Brandt Corstius trof het precies in de laatste aflevering van de interessante VPR
O-serie "Van Moskou tot Magadan" waarin hij aangaf dat als je werkelijk een idée van Rusland wil hebben, je met de trein moet reizen. De trein is als een Russische woonkamer, waarbij je het gevoel hebt dat je de mensen al lang kent. Iedere wagon wordt geleid door de provodnitsa (sort van purser, of in het Duits Schaffner), die de kaartje controleert, witgoed geeft en bij wens theezakjes verkoopt en theeglazen geeft. Er is een vaste waterketel voor thee en koffie. Het huiskamer-effect wordt wat de tweede klasse (koepejni) betreft versterkt door de tapijtjes met perzische motieven in de gang en de coupe’s.
Het is de plek om contacten te leggen, levensgeschiedenissen te horen en vriendschappen te maken. Uiteraard moet daarbij gedronken worden. Toen ik de coupe inliep
wilde de Baskirische meneer meteen toosten en liep meteen de trein uit die nog niet vertrokken was en kocht op het station een fles wodka met gerookte vis en pasteitjes. Hij werkte tijdelijk gescheiden van zijn gezin - in de noordelijk gelegen olie en gaswinning onder barre omstandigheden. Hij had eigenlijk een baan bij de spoorwegen, maar de economische crisis zorgde ervoor dat hij weinig werk had. Hij is niet ontslagen, maar heeft nu speciaal onbetaald verlof, wachtend op betere tijden. Een ongeluk met zijn voet zorgde ervoor dat hij nu zijn familie in Basjkortostan (Zuidelijke Oeral) kan bezoeken. In de coupe zat ook een dame die in het hoge noorden werkt als operator in een
fabriek en bezocht nu haar familie omdat haar vader onlangs overleden was. Zij deelde met ons haar meegenomen tomaten, paprika’s. Het is bijna niet te geloven dat gezien het barre klimaat (lange koude winter, korte hete zomer) daar steden als Novoj Oerengoj, Soergoet, Nojabrsk, Nizhevartovsk ieder meer dan 100.000 inwoners hebben. Zij werkten beide in het hoge noorden omdat daar werk is en de lonen beter. In vergelijking met hen reisde ik maar kort (tien uur), zij waren bijna drie dagen onderweg, bijna de helft van de afstand Moskou Vladivostok.
O-serie "Van Moskou tot Magadan" waarin hij aangaf dat als je werkelijk een idée van Rusland wil hebben, je met de trein moet reizen. De trein is als een Russische woonkamer, waarbij je het gevoel hebt dat je de mensen al lang kent. Iedere wagon wordt geleid door de provodnitsa (sort van purser, of in het Duits Schaffner), die de kaartje controleert, witgoed geeft en bij wens theezakjes verkoopt en theeglazen geeft. Er is een vaste waterketel voor thee en koffie. Het huiskamer-effect wordt wat de tweede klasse (koepejni) betreft versterkt door de tapijtjes met perzische motieven in de gang en de coupe’s.Het is de plek om contacten te leggen, levensgeschiedenissen te horen en vriendschappen te maken. Uiteraard moet daarbij gedronken worden. Toen ik de coupe inliep
wilde de Baskirische meneer meteen toosten en liep meteen de trein uit die nog niet vertrokken was en kocht op het station een fles wodka met gerookte vis en pasteitjes. Hij werkte tijdelijk gescheiden van zijn gezin - in de noordelijk gelegen olie en gaswinning onder barre omstandigheden. Hij had eigenlijk een baan bij de spoorwegen, maar de economische crisis zorgde ervoor dat hij weinig werk had. Hij is niet ontslagen, maar heeft nu speciaal onbetaald verlof, wachtend op betere tijden. Een ongeluk met zijn voet zorgde ervoor dat hij nu zijn familie in Basjkortostan (Zuidelijke Oeral) kan bezoeken. In de coupe zat ook een dame die in het hoge noorden werkt als operator in een
fabriek en bezocht nu haar familie omdat haar vader onlangs overleden was. Zij deelde met ons haar meegenomen tomaten, paprika’s. Het is bijna niet te geloven dat gezien het barre klimaat (lange koude winter, korte hete zomer) daar steden als Novoj Oerengoj, Soergoet, Nojabrsk, Nizhevartovsk ieder meer dan 100.000 inwoners hebben. Zij werkten beide in het hoge noorden omdat daar werk is en de lonen beter. In vergelijking met hen reisde ik maar kort (tien uur), zij waren bijna drie dagen onderweg, bijna de helft van de afstand Moskou Vladivostok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten